Bajkę, może opowiadać babcia, staruszek na piecu i wiarus przy płocie. We wszystkich stronach Świata bajki opowiadać będziem, dopóty, dopóki będzie choć jedna osoba co chce słuchać. Lecz najlepiej jak jest Was dużo!!! Bardzo dużo!!! To wtedy tak!!! Można zaczynać!!!To już czas...Lalkowa historia dzielnego chłopaka, z biednej rodziny, co Psuj się nazywa i Świat ratuje od głodu i biedy. Bo już do królestwa przyjechał zły Czarnoksiężnik Kalamona. Każdego króla prosi o córkę, by zniknąć z nią na zawsze. Kto Kalamonie córki nie odda, ten złego doświadczy. Król córki nie oddał... to Kalamona wiatry związał. Tylko zimny północny zostawił. Zimno i głodno się zrobiło. Czy kto biedakom pomoże? Czy może rycerz jakiś? Kto wie. Poczekamy zobaczymy.

Co to „Kalamona”? Spektakl odegrany drewnianymi lalkami w kształcie figur stolikowych. Animowanych w przestrzeni zaaranżowanej na stole teatralnym zmechanizowanym. W trakcie zostanie odśpiewanych wiele pieśni przy akompaniamencie instrumentów perkusyjnych średniowiecznych.

Wykład Sylvii Lajbig poświęcony niewygodnym, często przemilczanym aspektom twórczości i życia prywatnego Hansa Bellmera, które od lat skutecznie utrudniają uznanie go za jednego z najwybitniejszych artystów pochodzących z Katowic i kluczową postać sztuki XX wieku. Tytuł wykładu nawiązuje do rzeczywistej zasłony, za którą przed kilkunastoma laty w Muzeum Śląskim ukryto „niewygodne” prace Bellmera, a zarazem do metaforycznej zasłony milczenia, za którą często skrywa się wszystko to, co "nie przystaje" uznanemu artyście. Już za życia Bellmer spotykał się z niezrozumieniem, oskarżeniami i pomówieniami. Przypięto mu etykiety pedofila i mizogina, a jego sztukę często sprowadzano do poziomu taniej prowokacji czy pornografii. Wykład przybliży całą twórczość Bellmera, ze szczególnym uwzględnieniem jego późniejszych dzieł, powstałych po słynnej lalce, oraz fakty biograficzne, które rzucają światło na motywacje i inspiracje artysty. Umieszczenie ich w odpowiednim kontekście historycznym i artystycznym pozwoli lepiej zrozumieć źródła kontrowersji, obalić niesłuszne zarzuty o pedofilię i mizoginię oraz na nowo spojrzeć na sztukę erotyczną, którą Bellmer przez dziesięciolecia konsekwentnie tworzył.

Sylvia Lajbig - absolwentka filologii klasycznej na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. W latach 2004-2008 wykładowczyni na tej samej uczelni. Tłumaczka języków klasycznych. Specjalizuje się w mitologii greckiej. Od 2003 roku związana z grupą SUKA OFF, a od 2007 roku z INSIDE FLESH, gdzie działa m.in. jako performerka, współtwórczyni scenariuszy, kostiumów i choreografii. Wspólnie z Piotrem Węgrzyńskim prowadzi wykłady i warsztaty z zakresu performance w kraju i za granicą. W ramach autorskiego projektu HERLOVELYGORE realizuje autoportrety oraz działa jako kuratorka mody, stylistka i reżyserka pokazów mody.

Wystawa nawiązuje do ekspozycji o tym samym tytule, która odbyła się w 2016 roku w Japonii. Oprócz fotografii prezentowanych podczas tamtej wystawy, pokazane zostaną materiały (zdjęcia, kadry filmowe oraz serie instaxów powstałych podczas spektakli DIE PUPPE na przestrzeni kilkunastu lat) pochodzące ze wszystkich projektów Piotra Węgrzyńskiego (SUKA OFF i INSIDE FLESH), bezpośrednio inspirowanych twórczością i postacią Hansa Bellmera. Prace te, stworzone w latach 2012–2025, nigdy wcześniej nie były prezentowane w takiej kompleksowej formie. Aranżacja ekspozycji nawiązuje do konwencji undergroundowych wystaw, organizowanych w przestrzeniach poza oficjalnym obiegiem galeryjnym. Nie oczekujmy przestronnych, śnieżnobiałych sal, starannie oprawionych zdjęć ani profesjonalnego oświetlenia. Będzie mrocznie, ciasno i surowo. Ten celowy zabieg odnosi się do bezkompromisowej postawy artystycznej Hansa Bellmera, który nie zabiegał o uwagę publiczności, lecz nieustannie tworzył. Minęło 50 lat od śmierci Hansa Bellmera, a wraz z upływem czasu zmieniła się percepcja ciała i seksualności w przestrzeni publicznej. Dlatego, oglądając tę wystawę, należy odrzucić błędnie przypisywany Bellmerowi element prowokacji. Ekspozycja stanowi analityczny zapis pracy z ciałem oraz symulację możliwych rozwiązań estetycznych z wykorzystaniem współczesnych mediów, bezpośrednio odnoszących się do twórczości Hansa Bellmera.

Piotr Węgrzyński – absolwent Uniwersytetu Pedagogicznego w Częstochowie, gdzie ukończył kierunek edukacja artystyczna. Multimedialny artysta, pedagog, założyciel i dyrektor artystyczny kolektywu artystycznego SUKA OFF (1995) oraz projektu INSIDE FLESH (2007). Specjalizuje się w sztukach performatywnych z wyraźnym naciskiem na body art. Od lat 90-tych tworzy również prace video art. Równolegle zajmuje się fotografią, malarstwem oraz tworzeniem obiektów i kostiumów. Ma na koncie kilkaset wydarzeń performatywnych, obejmujących teatr, happeningi, performance art i instalacje video. Indywidualnie oraz z SUKA OFF i INSIDE FLESH uczestniczył w licznych wystawach i wydarzeniach artystycznych w Polsce i za granicą. Okazjonalnie prowadzi gościnne wykłady i warsztaty z zakresu performance (działania dokamerowe i sceniczność ekstremalnych form ekspresji ciała) w kraju i za granicą.

„Zjadacz Grzechów” to pełna improwizacji z publicznością i tworzonej na żywo (sic!) muzyki, niebanalna opowieść o ulotności czasu, przeznaczeniu i prawdopodobieństwie zdarzeń… ale i o wojnie, poczuciu winy, gniewie, stracie… Zainspirowany XVIII-wiecznymi Zjadaczami Grzechów, w sposób zabawny, choć czasem całkiem serio, a momentami ostentacyjnie ocierając się o ezoteryczne przymrużenie oka, spektakl daje szansę widzowi na zmianę narracji codziennego życia…

Bowiem rzeczy poważne nie zawsze muszą być doniosłe, a te doniosłe nie mogą przecież przez cały czas być smutne.

Tak, jest trumna. Ale jest i miejsce na śmiech, i całkiem spora szansa na to, że w trakcie przyplącze się jakaś zapomniana prawda… i odrobina mądrości. Ale nade wszystko jest to okazja do spotkania – w tej skleconej in promptu wspólnocie – i szansa na oddanie na pożarcie okruszka smutku i tęsknoty za tymi, którzy odchodzą.

Solowy projekt Piotra Chlipalskiego. W spektaklach łączący improwizowany storytelling, proste dźwięki, wiaderko elektroniki i sporą dawkę kontrolowanego chaosu. Na sposób raczej zabawny, z czynnym udziałem rozentuzjazmowanej publiczności. Na scenie i na ulicy wygłupia się, w najróżniejszy sposób, od późnych lat 90-tych, od dekady również jako założyciel i herszt Muzikantów, od niemal dwóch – jako założyciel i dyrektor festiwalu „Ulicznicy”.

W jest mikrofon, który zawsze słucha i para słuchawek, w których wiecznie trwają szepty tych, którzy zajrzeli tam przed Tobą. Bo są sprawy, o których chcielibyśmy powiedzieć, ale jakoś nie wypada, może nie ma komu, może nie wiadomo jak… Sprawy, o których chcielibyśmy usłyszeć — bo może ktoś ma podobnie, może ktoś jeszcze przechodzi przez to samo, i może dzięki temu świat będzie przez chwilę łatwiejszy, bo przecież jest jeszcze taki sam ktoś, gdzieś niedaleko?

Ktoś, kto wreszcie posłucha, co naprawdę u Ciebie… ktoś, kto opowie, co u niego, u niej. Szeptem.

„Zjadacz Szeptów” to okazja, by opowiedzieć światu Twój największy sekret, podzielić się z nieznajomym spontaniczną refleksją, usłyszeć czyjąś małą-wielką radość, małą-wielką mądrość…trochę, jak otwarty konfesjonał, w którym równocześnie stajesz po obu stronach.

Baśń o Piecuchu Najwspanialszym na świecie to historia jednego z trzech synów starego króla, który chce udowodnić ojcu, że jest wartościowym człowiekiem i „coś z niego będzie". Wyrusza więc na podbój Świata na czarodziejskim koniu. Przy swoim boku ma zaczarowaną szable, która pokona każdego potwora. Na swojej drodze napotyka wiele przygód. Mierzy się z niejednym smokiem, oraz rozwiązuje liczne zagadki.

Spektakl jest odgrywany w formie teatru figur drewnianych.

Mariusz Goli - gitarzysta, busker i kompozytor urodzony w Polsce. Na gitarze gra od piętnastego roku życia. Można go usłyszeć na europejskich ulicach i festiwalach sztuki ulicznej, występuje również na małych i dużych scenach koncertowych. Busking to jego sposób na życie.

 

Między Ziemią a Księżycem, między marzeniem a lękiem, toczy się podróż, która nie potrzebuje słów. To opowieść o nas, ludziach zagubionych w pędzie świata, spragnionych sensu, światła i bliskości. W świecie, gdzie nie ma już białych plam na mapach, odkrywanie nie traci znaczenia, lecz zmienia swój kierunek. Nie podróżujemy dziś po nieznanych lądach, lecz w głąb samych siebie. „Voyages contemporaires” to opowieść utkana z ruchu, obrazów i muzyki, w których ślady Verne’owskich wypraw przekształcają się w metafory współczesnych pragnień.

To nie adaptacja, ale współczesna podróż inspirowana duchem literatury przygodowej. Pozbawiona słów, a jednak pełna znaczeń. Bez słyszalnych dialogów, lecz głęboko ludzka. Teatr pantomimy, który nie tłumaczy, ale pozwala zobaczyć. I poczuć.

 

DIE PUPPE to kalejdoskop obrazów zaczerpniętych z twórczości Hansa Bellmera, przefiltrowanych przez artystyczne doświadczenia i estetykę członków grupy SUKA OFF, którzy od lat zgłębiają jego dzieła i życie. Odwołując się bezpośrednio do prac obojga, projekt stanowi także specyficzne studium kobiecej fizyczności i seksualności oraz ich związków z aktem twórczym. DIE PUPPE ma otwartą formę performatywną. Stanowi hybrydę teatru plastycznego, tańca i body art. Scena jest tutaj pracownią artysty, a działanie performatywne przekształca się w swoisty proces / sesję, podczas której tworzone są artefakty.

Pierwszy "szkic" pod tytułem DIE PUPPE miał miejsce w 2010 roku w Katowicach – mieście narodzin Bellmera, gdzie mieszkają i tworzą członkowie grupy. Odbył się w pracowni przy ulicy Piastowskiej 1, należącej do zmarłego Andrzeja Urbanowicza – innego katowickiego artysty i jednego z pierwszych popularyzatorów twórczości Bellmera w Polsce. Od tego czasu SUKA OFF nieustannie wraca do tego motywu, czy to przez nowe performance, video art, czy cykle fotografii. Pokazywane były one w wielu krajach Europy, Nowym Jorku, Tokio a w sierpniu tego roku spektakl znalazł sie w programie Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego w Meksyku.

W tym roku, z okazji 50-tej rocznicy śmierci Hansa Bellmera oraz 30-lecia działalności grupy, SUKA OFF przygotowała nową odsłonę DIE PUPPE - tym razem w formie pełnowymiarowego spektaklu.

SUKA OFF to kolektyw artystyczny założony w 1995 roku przez Piotra Węgrzyńskiego, od 2003 współtworzony z Sylvią Lajbig. Artyści od 20 lat mieszkają i tworzą w Katowicach.

W ciągu trzech dekad SUKA OFF stała się najbardziej wszechstronną i rozpoznawalną na świecie grupą artystyczną ze swojego regionu. Swoje występy prezentowali na festiwalach teatralnych i sztuki performance, w galeriach i w klubach większości krajów europejskich, Ameryki Północnej i Południowej, Chin oraz Japonii. Tworzą również video art, teledyski, filmy modowe, fotografie, obiekty i kostiumy. Ich prace znajdują się w prywatnych kolekcjach i galeriach w Europie, USA i Japonii. SUKA OFF stworzyła swój własny, niepowtarzalny styl, łącząc elementy teatru wizualnego i fizycznego z body art. Łączą odniesienia do mitologii starożytnej Grecji z estetyką industrialną i analogowymi technikami audiowizualnymi. Poprzez wybór tematyki i radykalnych środków wyrazu często nawiązują do formy francuskiego teatru Grand Guignol. Poszukując alternatywnych i radykalnych form komunikacji, opartych na połączeniu żywej materii ciała, substancji przemysłowych i urządzeń elektronicznych, twórcy eksplorują ludzkie ciało we wszystkich jego aspektach, kładąc silny nacisk na seksualność jako główny napęd ludzkiej biomaszyny. Jednocześnie próbują redefiniować pojęcie płci, zacierając indywidualne cechy i kody kulturowo przypisane mężczyznom i kobietom.

Wesoły spektakl pantomimicznej clownady z marionetkami. Połączenie teatru pantomimy, cyrkowych elementów, teatru lalek i improwizacji z publicznością, czyli świetna zabawa dla widzów w każdym wieku.

"Jak Czesiek i Wiesiek oddali księżyc" to jeden z serii wykreowanych przed Teatr Delikates spektakli o przygodach Wieśka i Cześka. Ta urocza para bohaterów, rozwiązuje rożne trudne zadania, podczas których uczy i moralizuje młodą i starszą publiczność. Część 44 opowiada o tym jak ważna jest współpraca i dzielenie się. Trzymanie się kurczowo, że coś jest Moje czy Twoje, często prowadzi donikąd.

 

Historia zapisana w krokach. Jedna noc, jeden parkiet i setki opowieści. Którą zatańczysz Ty?

Spektakl, w którym taniec mówi więcej niż słowa, i którego rytm wyznacza pełna pasji i dynamizmu choreografia. Losy postaci odmalowane są plastycznym kolażem ciał aktorów, w pulsie muzyki – od swingowych lat 30., przez namiętne tanga lat 50., aż po żywiołowe współczesne rytmy. Każda epoka ma swój unikalny koloryt, a każdy taniec opowiada inną historię miłości, marzeń i przemijania.

Pod względem inscenizacyjnym przedstawienie zachwyca bogactwem detali. Utkane z setek przedmiotów, gestów zapisanych w ciele i min, z rozmachem kreuje świat minionych epok.

Przedstawienie, oparte na motywach kultowego filmu Bal Ettore Scoli, przekracza granice i zabiera w podróż, z której nie ma powrotu do zwykłej codzienności.

Powieść Kena Kesseya „Lot nad kukułczym gniazdem”, uznawana za jedną z najważniejszych w historii literatury anglojęzycznej, to fenomenalne studium brutalnego totalitaryzmy i romantyczna wizja buntu w obronie godności jednostki i fundamentalnej wolności.

Teatr HoM operuje ruchem scenicznym, u którego podstaw leży pantomima. Wraz z konsekwentną koncepcją estetyczną scenografii i kostiumów oraz precyzyjną konstrukcją oświetlenia, tworzy autorską konwencję plastycznego teatru ruchu.